WsldorfRuimte voor de fantasie
Als je voor het eerst een waldorf pop ziet, dan vallen een paar dingen direct op. Een van die dingen, misschien wel het belangrijkste voor veel mensen, is dat veel van deze poppen geen neus hebben.
Dat ziet er in eerste instantie een beetje gek uit. Wat kaal zelfs. Niet helemaal af.
En dat is ook precies de bedoeling.
Het uiterlijk van een waldorfpop is zo, dat het lijkt alsof hij niet helemaal af is. Het idee hierachter is dat een kind hierdoor tijdens het spelen de ruimte heeft om met de fantasie allerlei dingen in te vullen. Sterker nog: omdat er dingen ontbreken aan het uiterlijk moet een kind die dingen zelf met zijn fantasie aanvullen. Dat is nuttig én leuk.
Fantaseren is leuk
Door het ontbreken van bepaalde dingen aan de pop, zoals een neus en oren, wordt fantasie van het kind als het ware aan gezet. En zodra die aan staat, kan er vanalles.
Zo kan een pop zonder neus ook een snotneus hebben.
Fantaseren is zinvol
Fantaseren is niet alleen leuk, het is ook een heel zinvolle bezigheid. Zeker in de eerste zeven levensjaren van een kind. Zoals een voetballer zijn uithoudingsvermogen traint om goed uit de verf te komen in de wedstrijd, zo is het voor een kind heel nuttig om zijn denkvermogen te trainen, zodat het brein later zo ontwikkeld is dat het de mogelijkheid heeft om problemen op te lossen. Een jong kind kan nog niet uit de voeten met rekenopgaven of andere uitdagingen op het gebied van het denken, voor een jong kind is fantaseren de passende manier om het brein te ontwikkelen. Een pop met een gezicht zonder neus stimuleert de fantasie, helpt daardoor om de fantasiekrachten maximaal te gebruiken en stimuleert zo de ontwikkeling van het nog groeiende brein van een jong kind.
Dromerig versus bewust
Een andere reden om de neus weg te laten bij een zonnekindpop is wellicht lastig te begrijpen als je weinig weet van de antroposofie.
De antroposofie gaat er vanuit dat we allemaal geestelijke wezens zijn die incarneren op aarde. In een menselijk lichaam. Die incarnatie is niet iets wat direct met de geboorte gebeurt, dat is een langzaam proces.
In de eerste jaren van het leven is de mens nog maar gedeeltelijk geïncarneerd en je kunt dat omschrijven als een nog dromerig, niet helemaal wakker, aanwezig zijn. Je kunt dat ook zien en merken aan een jong kind. Ze zijn wat dromeriger, minder bewust. Om een goede incarnatie mogelijk te maken, gaat de antroposofie er vanuit dat er tijd nodig is. Dat betekent dat het voor een jong kind goed is om nog wat dromerig aanwezig te zijn. Zo kan de incarnatie stap voor stap plaatsvinden.
Daarom heeft een traditonele waldorf pop geen neus
Als je naar een pop met veel details kijkt, zoals oren, een neus, ogen die op en dicht kunnen enzovoort, dan kun je merken dat je aandacht als vanzelf ook naar die details getrokken wordt. Je kunt dan niet anders dan met meer bewustzijn kijken. En precies dat wil je – vanuit de antroposofie bekeken – bij een jong kind nog niet stimuleren.
Vergelijk het gezicht van een pop maar met een cirkel. Een pop zonder neus is als een cirkel zonder middelpunt. Als een cirkel geen middelpunt heeft, heeft je blik niets om zich op te concentreren en dan zal hij dwalend blijven. Zet je een punt in de cirkel, dan merk je direct dat je blik als het ware naar die punt toe getrokken wordt. Een neus in een poppengezicht heeft zo’n zelfde effect. Het haalt een kind uit de droomwereld naar het bewuste.
Zonder neus of met neus
Er zijn tegenwoordig steeds meer poppenmaaksters die hun waldorf poppen toch een neus geven. Vanuit onze volwassen visie ziet het er gezelliger uit. Veel poppenmaaksters hebben geen kennis van de hierboven genoemde achtergronden en maken wat ze zelf mooi vinden. En dat is voor iedereen verschillend.
Zou het niet beter zijn om vooral te kijken naar wat een kind voor zijn of haar ontwikkeling nodig heeft?
