Na de vele meisjespoppen had ik eens zin om een jongenspop te maken. Niet zomaar een jongenspop, maar een echt stoere deze keer. Niet zo stoer dat hij een stoppelbaard krijgt en littekens, maar toch wel zo stoer dat hij eruit zal gaan zien als een kleine vikingjongen. Want welke jongen wil nu niet spelen met een pop met een eigen zwaard?
Het gezicht heb ik deze keer vrij traditioneel gehouden, maar toch niet helemaal. Ik wilde hem er graag een beetje eigenwijs laten uitzien en heb hem daarom een neusje gegeven. Met de blonde haren en de stralende blauwe ogen is deze kleine viking al bijna herkenbaar als zodanig.
Voor de echte herkenbaarheid als viking zijn de juiste kleren natuurlijk onmisbaar…
Deze vikingjongen wil ik graag zo traditioneel mogelijk weergeven. In kleding die past bij de vikingtijd. En daar hoort dan natuurlijk ook een houten zwaard bij. Want in die tijd leerden kleine jongens al jong hoe ze moesten vechten.
In tegenstelling tot de gevechten op straat vandaag de dag die kleine jongens soms voeren, ging het er ruim 1.000 jaar geleden een stuk minder vredelievend aan toe. Een houten zwaard was wellicht ook speelgoed, maar toch vooral een eerste wapen om mee te oefenen, om te trainen en om zo te leren vechten voor later.
Niet zo fraai allemaal eigenlijk, maar dat hoeven we onze kinderen vandaag de dag nog niet te vertellen als ze de leeftijd hebben dat ze met poppen spelen. Deze viking jongenspop krijgt dus wel een houten zwaard, maar zeg nou zelf… bij een waldorfpop ziet het er toch nooit echt gevaarlijk uit…
