Als je naaimachine stuk is en je bent poppenmaakster...
Als je naaimachine stuk is en je bent poppenmaakster, wat doe je dan? Eerst dacht ik erover om dan maar een jurkje met de hand te gaan naaien. Dat gaat natuurlijk prima. Maar omdat ik toch met de hand aan de slag "moest", besloot ik dat ik dan beter iets kon doen wat niet met een machine kan. En zo besloot ik om een poppenjurkje te gaan haken.
Een patroon voor een gehaakt poppenjurkje had ik niet, dus ik heb er een stekenhandleiding bijgenomen en daaruit koos ik een steek die ik mooi vond. Het is een waaier- of schelpsteek geworden, een tulpsteek om precies te zijn. Bij deze steek haak je kleine halve waaiertjes die de ene toer de ene kant op vallen en de volgende toer de andere. Het is een steek die een beetje open is. En ik trok al de conclusie dat dat betekent dat ik van dezelfde wol ook een onderbroekje mag gaan haken. Anders zal het er wat gek uit zien.
Op de foto zie je dat ik nog niet zo heel ver gekomen ben. Pas bij de tweede toer.
Terwijl ik zo aan het haken was, ontdekt ik dat ik het op dat moment toch fijner vond om een jurkje te naaien.
Mijn besluit was dit genomen: er moest een nieuwe naaimachine komen, zodat ik verder kon met mijn werk.
Maar... voor een keer is het erg leuk om kleertjes te haken. En als ik heel eerlijk ben, dan kan ik wel toegeven dat ik de traditionele gebreide of gehaakte wollen kleertjes bij de waldorfpoppen altijd extra schattig vind staan.
Wikken en wegen, is repareren de moeite waard?
Een paar weken heb ik gewikt en gewogen of het nog zinvol zou zijn om mijn oude naaimachine te laten repareren. Daardoor kon ik niet verder met de poppenkleertjes van de pop die ik aan het maken was. De stof voor haar blouse lag al klaar om geknipt te worden, maar ik wilde geen overhaaste beslissing nemen.
Omdat de naaimachine hetzelfde probleem vertoonde als ruim een jaar eerder en de reparatie dus niet heel succesvol was geweest, én de naaimachine ruim 25 jaar oud was, besloot ik toch een nieuwe te kopen. Met pijn in mijn hart, want ik was best gehecht aan mijn eerste eigen naaimachine.
Toch een nieuwe naaimachine
Ondertussen is er een nieuwe, ook een Singer, een heel eenvoudig model. En wat ben ik blij dat ik zonder gedoe weer kan naaien. Het is een verademing dat het ondergaren niet steeds in de knoop raakt en dat ik gewoon kan naaien wat ik wil.
Het is tegelijk ook wel even wennen natuurlijk, want hij naait anders dan die andere. En hij werkt ook anders dan die andere. De knoppen zien er anders uit en zitten op een andere plek. Sommige functies zitten er niet op of moet ik nog ontdekken. En andere dingen moet ik nog steeds weer even opzoeken in de handleiding omdat ik het nog niet uit mijn hoofd weet.
Maar wat is het fijn dat mijn eerste project op deze naaimachine gelukt is. Een poppenblouse voor de lijs die ik pas heb gemaakt. Eindelijk krijgt ze nu kleertjes!
