Poppenmaakster met hart en ziel
Toen ik meer dan 10 jaar geleden begon te werken als poppenmaakster, was het maken van poppen al iets wat ik met hart en ziel deed. Logisch. Ik maakte er niet voor niets mijn beroep van. Ik hou ervan de stoffen en de wol door mijn handen te voelen glijden. Ik hou ervan dat die ruwe materialen stap voor stap vorm krijgen. De vorm van een pop.
Maar dat was niet het enige. Voor mij was poppen maken meer. Ik hou er namelijk ook van om te zoeken naar de best passende combinatie van de pop zelf met de kleren die ze aan krijgt. De kleuren, vormen, het karakter dat zich zo onder mijn handen vormt. Ik hou van het proces dat gaat zoals het gaat als ik ruimte maak voor wat er onder mijn handen wil ontstaan.
Ik voelde me steeds meer beperkt in mijn creativiteit
En daar ging het weleens mis. Want de meeste poppen maakte ik voor klanten. In overeenstemming met de wensen van die klanten. Dat is altijd weer een mooi en wonderlijk proces, maar tegelijkertijd belemmerde het me ook in mijn creatieve mogelijkheden. Meer nog omdat ik mezelf beperkte tot het maken van waldorfpoppen als speelgoed voor jonge kinderen.
En daarom kwam er op een zeker moment de vraag op: wat ben ik eigenlijk als poppenmaakster? Ben ik iemand die productiewerk doet en steeds weer opnieuw ongeveer hetzelfde maakt? Of is het poppen maken een artistieke activiteit en ben ik een textielkunstenaar. Ik zou graag volmondig "ja" zeggen op het laatste, maar als ik heel eerlijk was tegen mezelf dan voelde het niet zo.
Tijd voor verandering
Dat was een teken aan de wand dat het tijd was om een verandering door te voeren in de manier waarop ik werkte. Want van de 5 poppen die ik maakte kreeg ik bij drie ervan de vraag of ik dezelfde kleertjes kon maken als bij die ene pop. Omdat dat zo leuk stond. En dan begreep ik de klant heel goed, maar tegelijkertijd deed ik mezelf als textielkunstenares tekort.
Dat betekende dat ik anders moest gaan werken. Of wilde, net hoe je het noemen wilt. Maar hoe dan? Dat vroeg ik mezelf op dat moment ook nog af. Het mooie van kunstzinnig bezig zijn is dat het antwoord vanzelf komt. De kunst is vooral om je open te stellen, te laten ontstaat wat er wil ontstaan en je erdoor te laten verrassen. Dus dat deed ik. En zo ontstonden er heel nieuwe poppen en heel nieuwe cursussen poppen maken.