Toen Piens moeder de volgende ochtend in haar werkkamer kwam, was er iets geks. De koffer waar ze de pop in gedaan had stond open en de pop zat er niet meer in. Waar was ze gebleven?
Meteen herinnerde ze zich haar droom.
Was de pop tot leven gekomen?
En als dat zo was, waar was ze dan nu?
Piens moeder keek om zich heen en zocht met haar ogen het hele atelier rond.
Plotseling hoorde ze zacht gapen.
Het geluid kwam uit een dikke stapel stofjes.
En ja hoor, daar lag de pop.
Ze zag hoe verbaasd Piens moeder keek en zei:
Weet je wel hoe koud het hier is ’s nachts?
Piens moeder herinnerde zich direct wat ze die nacht gedroomd had en ze voelde zich meteen schuldig, omdat ze haar droom niet serieus genomen had.
Ze maakte de kachel aan en stookte hem snel hoog op zodat het warm werd in de kamer.
Daarna pakte ze als eerste een gehaakte wollen deken om te zorgen dat de pop het lekker warm kreeg.
Toen ze zag hoe de pop daarvan genoot, hoe er een glimlach op haar gezicht verscheen en hoe haar wangen kleur kregen door de warmte, voelde ze al meteen dat pop ook in haar hart een bijzonder plekje zou krijgen.
Ze nam de pop in haar wollen deken mee naar de stofjeskast en ze vroeg haar welke stoffen ze het allermooist vond en wat voor kleren ze ervan wilde hebben.
Die dag maakte ze een prachtige jurk voor de pop én natuurlijk een onderbroekje en een hemd zodat ze het lekker warm kreeg. En ook een nachthemd voor de volgende nacht.
Omdat de pop nog geen eigen bedje had mocht ze die nacht bij Piens moeder in bed slapen. Ze had haar al helemaal in haar hart gesloten en vond alleen het beste plekje in huis goed genoeg voor haar. Toch kreeg Piens moeder al snel spijt, want de pop bleek zoveel te draaien in haar slaap dat Piens moeder die nacht amper een oog dicht deed.
P.S.
De Pop van Pien is gemaakt naar het patroon van Lisa, de lijs van 30 cm uit de Cursus Poppen Maken.
