Marouane Fellaini als waldorfpop
Een van de vele vragen die ik kreeg toen ik poppenmaakster was en poppen maakte voor klanten, was om een Marouane Fellaini pop te maken. Een mini versie van de bekende voetballen, in de uitvoering van een rode duivel van 30 cm groot. Het was al met een hele klus en een behoorlijke zoektocht om alles te krijgen zoals ik het wilde, namelijk zo dat het ook echt op Fellaini zou lijken.
Op zijn tijd kan ik er erg van genieten om een heel standaard pop te maken, zoals ik er al honderd(en?) heb gemaakt ondertussen. Maar als er iemand met een speciale wens mailt, gaat mijn hart toch altijd net wat sneller kloppen. De uitdaging om iets aan te gaan wat nog niemand eerder deed, het zoeken naar de juiste vormen en de juiste materialen om het gewenste eindresultaat te bereiken en dan natuurlijk een geslaagd einde geven me erg veel plezier tijdens het maken. Ook als ik dan dingen tegen kom die even tegen zitten.
Welke kenmerken maken Fellaini tot wie hij is?
De grap was dat ik niet eens wist wie Fellaini was, dus nadat ik de mail ontvangen had voerde ik eerst zijn naam in op Google. De uitkomst liet geen twijfels. Omdat deze man duidelijke uiterlijke kenmerken heeft leek me dat dat wel moest lukken. Ik nam dus de opdracht én de uitdaging aan. Maar er ontstonden wel een hoop vragen naar aanleiding van wat ik tijdens mijn eerste korte zoektocht zag.
Een ander uiterlijk vraagt om andere technieken
Want hoe zou ik de wenkbrauwen gaan maken? De stoppels? En zijn kapsel? Het leverde al met al een flinke zoektocht op naar de juiste materialen en de juiste technieken. Ik heb er heel wat verschillende technieken voor uitgeprobeerd, voordat ik uiteindelijk de juiste manier vond.
Het hele proces van het maken van de pop was daardoor heel anders dan het maken van een gewone waldorfpop die dient als kinderspeelgoed.
Dit werd een pop met stoppels. Het was gek om te maken. En op Facebook waren er ook heel wat reacties van mensen die het maar niets vonden. Een mannenpop.
Toch vond ik het leuk om zo een heel andere pop te maken. En om te zoeken naar hoe ik alles zo kon gaan vormgeven dat het resultaat gelijkend zou zijn.
Over dat eindresultaat ben ik wel tevreden.
Wil je een eigen versie van de Fellaini knuffelpop?
Het is een echte kleine knuffelversie van Marouane Fellaini geworden. Zou jij er ook zoëen willen hebben?
Dan wil ik je alvast laten weten dat je hem zelf mag maken, want het was zo'n tijdrovende klus dat ik het niet nog eens wil herhalen.
Maar ik wil je wel meenemen in de stappen die ik nam om tot het eindresulaat te komen.
Zo maakte ik de Fellaini pop, stap voor stap
Ik maakte Fellaini met behulp van het patroon van de lijs dat je op deze website vindt. Hoe je die maakt ga ik hier niet uitleggen, dat kun je leren in de cursus. Alle aanpassingen die ik deed zal ik hieronder wel beschrijven:
Als eerste koos ik natuurlijk de juiste kleur huidstof, zodat hij ook echt zou kunnen lijken.
Fellaini's hoofd krijgt de juiste vormen
Op de foto hier zie je een van de eerste stappen van het proces, namelijk het vormen van het poppenhoofd. Fellaini's hoofd deze keer.
Ik heb het hoofd wat smaller gemaakt dan ik voor een gewone pop doe, en de ogenlijn is een klein beetje hoger aangebracht. Zo zie je aan de pop als hij af is dat het om een volwassene gaat in plaats van om een kind. Verder heeft Fellaini een duidelijke neus. Die kan ik helaas niet duidelijk genoeg maken, maar ik kan hem in elk geval wel maken. En zonder kin zal een pop nooit op Fellaini kunnen lijken, dus hij heeft ook een kin gekregen.
De rest van de uiterlijke kenmerken komen later.
De basis voor de haren van de Fellaini pop
Toen ik het hoofd eenmaal gevormd had, kon ik de basis van de pop af maken, zoals je ook een lijs maakt. Toen de pop eenmaal in elkaar zat, was het tijd om de voor Fellaini kenmerkende details aan te gaan brengen.
Na het begin van het vormen van het hoofd maakte ik ook het lijf en het hoofd kreeg een jasje van huidtricot. Het hoofd en het lijf zijn aan elkaar genaaid en om een indruk te krijgen van hoe ik de ogen, wenkbrauwen en mond het mooiste kan borduren, had ik de plaatsen met spelden gemarkeerd.
Om heel eerlijk te zijn vond ik hem op dat moment meer op Bert van Sesamstraat lijken dan op Fellaini, maar ik probeerde er alle vertrouwen in te houden dat het wel goed zou komen.
Fellaini pop gaat al een héél klein beetje op Fellaini lijken
Een pop krijg sowieso pas écht een beetje vorm als het gezicht geborduurd is en bij deze pop is er waarschijnlijk zelfs nog meer nodig om hem echt te laten lijken. Want zowel de stoppelbaard als het wilde kapsel van Fellaini zijn toch wel zijn handelskenmerken en die zijn vooralsnog niet te zien.
En als hij dan uiteindelijk in zijn voetbaltenue van de rode duivels staat, dan zal het iedereen wel duidelijk zijn wie het is...
Verder dus met wat ik deed:
Als eerste haakte ik de basis voor de haren. Met die als een soort muts op zijn hoofd kwam zijn gezicht al een klein beetje meer tot zijn recht.
Op deze foto zie je dat ik ook zijn wenkbrauwen al geborduurd heb. Ik heb even gepuzzeld over wat daarvoor de beste oplossing zou zijn. De wenkbrauwen van Fellaini zijn vrij zwaar en donker en borduren met borduurgaren vond ik daarom niet zo passen. Toen ik de wol voor het gezicht hield wist ik dat dit het moest worden.
De kenmerkende Fellaini stoppelbaard komt ook op de pop
Vervolgens borduurde ik de ogen en de mond. En zo ging hij al een beetje op Fellaini lijken.
Toch waren de ogen en de mond niet genoeg om hem herkenbaar te maken. En dus begon ik met het borduren van de stoppelbaard. Héél even heb ik gedacht om het met textielverf te doen, maar ik wist bijna zeker dat de stoppels daarmee te groot zouden worden en dat wordt nu eenmaal niet mooi. Toch maar de uitgebreide manier dus... met naald en draad.
Toen ik eenmaal de hele stoppelbaard zo gemaakt had, kon ik niet anders dan de conclusie trekken dat het mooier zou zijn als ik de pop 2x zoveel stoppels zou geven, dus hup, weer aan de slag.
Compleet met een klein lijntje voor de snor is het resultaat nu eindelijk goed gelukt. Toen was de tijd rijp om met zijn haren verder te gaan.
Fellaini's krullen blijken een ware uitdaging
Nadat ik het gezicht van de Fellaini pop geborduurd had, compleet met stoppelbaard, dacht ik dat ik de grootste uitdaging voor het maken van deze pop er op had zitten. Daar had ik me lelijk op verkeken. Fellaini's krullen bleken een ware uitdaging om na te maken.
Ik had al helemaal bedacht hoe ik heel eenvoudig met de krullenversie van de Dolly Mo wol een mooi wild krullenkapsel kon maken. Wild werd het wel, maar mooi vond ik het helemaal niet. Er zat niets anders op dan op zoek te gaan naar een andere oplossing.
Al speurend op internet naar manieren om krullenhaar voor poppen te maken kwam ik allerlei leuke dingen tegen. Maar niets waarmee ik in mijn ogen Fellaini's krullen mooi kon namaken. Ik moest dus zelf met iets zien te komen wat wél een mooi resultaat geeft.
Héél even zakte me de moed in de schoenen. Ik had immers de opdracht aangenomen, was er vol enthousiasme aan begonnen en de pop was op dat moment al een heel eind. Het zou me toch niet gebeuren dat het me nu niet ging lukken om hem mooi haar te geven?
Uitproberen dan maar
Ik besloot gewoon maar allerlei verschillende dingen te gaan uitproberen. Wie weet kwam ik dan zo tot een oplossing. Om maar iets te doen begon ik met de minst lelijke versie van krulhaar waar ik op internet ergens een tutorial van had gevonden. Nee, dat werd niks... maar juist toen ik het weer aan het uithalen was, zag ik iets wat wél mooi kon worden.
Ik besloot met dat idee verder te gaan proberen en het bleek zowaar de oplossing te zijn voor het probleem. Het krullenkapsel van Fellaini is zo wel een waar monnikenwerk, maar het eindresultaat was een échte afro-krullen-look. Dus ik was blij.
Fellaini's haren haken tot in de kleine uurtjes
Om de haren te maken haakte ik het krullengaren van Dolly Mo tot een lange ketting. En die ketting naaide ik dan steeds aan de basismuts die al op het hoofd zat vast.
Het haken van die ketting, van meer dan een hele bol Dolly Mo garen, nam heel wat uren in beslag. Uiteindelijk was ik het zo zat dat ik ermee klaar wilde zijn en ik bleef daarom tot laat op om het af te kunnen maken.
Op de foto hierboven zie je hoe ik de haren al aan het hoofd aan het vastmaken ben. Ik ben daarvoor bij de kruin begonnen en ben in cirkels naar buiten steeds de lokken vast gaan zetten. Het was heel veel werk, maar de uiteindelijk bos krullen die Fellaini ermee kreeg was de moeite waard.
Tot slot het tenue van de rode duivels
Toen zijn haren eenmaal ook gedaan waren en Fellaini als pop klaar was, was het natuurlijk tijd om hem in de kleren te steken. De klant wilde een tenue van de rode duivels, dus ik nam rode tricot, schilderde er met behulp van een sjabloon op de rug de naam en het nummer van Fellaini op en voila:
Zoals gezegd is deze pop gemaakt met het patroon van de lijs zoals je dat op deze website kunt kopen. Kijk in het menu bij cursussen om het patroon met de uitgebreide werkbeschrijving van de lijs te bestellen. Voor de aanvullingen voor Fellaini kun je hier kijken.
