Toen ik begon met poppen maken maakte ik alleen poppen die bedoeld waren om mee te spelen. Een heel enkele keer gebeurde het dat iemand zo’n pop voor zichzelf kocht, of voor een andere volwassene. Voor de sier, als mascotte, of voor mensen die een pop wilden van een idool.
Zo maakt ik poppen van de voetballer Fellaini en van het Belgische stressmannetje. En ik maakte ook eens een pop van een clown voor een vrouw uit Duitsland die poppen verzamelt. En er was een keer een jongeman die een pop bestelde voor zijn geliefde als cadeau voor Valentijnsdag.
De pop die ik nu ga maken, wordt ook een sierpop. Maar dan anders. En deze keer zal ze niet voor iemand anders zijn, maar voor in mijn eigen huis. Voor op de piano. Daar is het leeg en die plek kan wel een beetje aankleding gebruiken.
Met twee katten in huis die ook weleens op de piano komen vind ik het niet handig om er iets op te zetten dat de piano zou kunnen beschadigen als ze het er vanaf lopen. Geen harde of zware dingen dus. Maar zoiets zachts als een pop kan wel.
De pop die ik daarvoor ga maken zal ik maken met behulp van het patroon van Anna, maar ze wordt wel een beetje anders. Hoe? Dat weet ik zelf ook nog niet precies. Ze zal in elk geval langere armen en benen krijgen, lekker slungelig, zodat haar onderbenen over de piano heen bungelen. En kleren die super sierlijk zijn, een beetje overdreven zelfs. Dat lijkt me gezellig staan. En verder zie ik gaandeweg wel wat me leuk lijkt.
Voor deze pop ga ik mijn fantasie de vrije loop laten. De Amerikanen hebben een mooie term voor dit soort poppen: art dolls.
Wil je ook art dolls leren maken? En je fantasie volledig de ruimte geven tijdens het poppen maken? Kijk dan op de cursuspagina van deze website voor de mogelijkheden.
