Meestal maak ik poppen, van begin tot eind. Ik doe ook altijd mijn best om de poppen zo te maken dat ze tegen een stootje kunnen en dat er veel mee gespeeld kan worden zonder dat het mis gaat. Dan is een poppendokter niet nodig.
Maar deze week kreeg ik van iemand de vraag of ik een bestaande pop ook kon herstellen. De pop had een gat in haar arm gekregen en de poppenmoeder was daar verdrietig om. Ze wilde niets liever dan dat pop naar de dokter zou gaan en dat de dokter haar weer beter zou maken.
Aan mij dus de vraag of ik de pop weer netje kon maken. En natuurlijk zo snel mogelijk, want een pop waar een kind eenmaal vriendschap mee gesloten heeft, die wordt gemist.
Omdat het maar een klein klusje was, heb ik het even voorrang gegeven op (bijna) alle andere dingen die ik te doen had en ik heb haar diezelfde dag nog gemaakt. Het was ook niet zo heel veel werk. En het resultaat was niet alleen een pop die weer heel was, maar ook een dolgelukkige poppenmoeder, dat snap je wel.
Wanneer een zonnekindpop stuk is kan ze meestal nog wel hersteld worden. Een gaatje is eenvoudig te reparenen, een arm of been is vaak weer aan te naaien. Het is zelfs mogelijk om de pop een nieuwe huis over haar gezicht te geven als ze daar erg beschadigd is. Het is dan wel goed om te bedenken dat de pop er na zo’n make-over niet meer uitziet zoals voorheen. Is dat wel wat het kind wil? Herkent het dan zijn of haar pop nog wel in de pop en is het nog steeds de favoriete speelkameraad?
Ik ben overigens geen poppendokter, dat ik dit deed was een uitzondering. Tegelijkertijd was het een mooie uitnodiging om dit even te schrijven, want ik weet dat veel mensen twijfelen over het wel of niet laten opknappen van de pop van hun kind. Het is altijd een persoonlijke afweging die bepaalt of het de juiste keuze is. En die keuze kun jij alleen maken.
